Oaza Kochłowice

Krótka Historia Ruchu Światło - Życie

Ks. Franciszek Blachnicki

Ks. Franciszek Blachnicki – ur. 24 marca 1921 r. w Rybniku; zm. 27 lutego 1987 r. w Carlsbergu (Niemcy); polski ksiądz katolicki, kandydat na ołtarze, założyciel i duchowy ojciec Ruchu Światło-Życie – jednego z ruchów odnowy Kościoła wg nauczania Soboru Watykańskiego II oraz wspólnoty życia konsekrowanego Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. Walczył z okupantem hitlerowskim w czasie II wojny światowej, więzień KL Auschwitz. Po wojnie wstąpił do Śląskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie – święcenia przyjął w 1950 r.; inicjator Krucjaty Wstrzemięźliwości, założyciel Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodu, Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie w Carlsbergu. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oświęcimskim. W 1995 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Od 2000 r. grób ks. Blachnickiego znajduje się w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku n. Dunajcem.

Czym jest Ruch Światło - Życie?

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot. Znakiem Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol fos-zoe (gr. słowa światło i życie splecione literą omega, tworzące krzyż). Duchowość Ruchu Światło-Życie została wyrażona w „Drogowskazach Nowego Człowieka”. Małżonkowie żyjąc treścią „Drogowskazów” realizują je w „Zobowiązaniach Domowego Kościoła”. Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat) a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji.Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to: metoda „światło-życie”, przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna. Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady „życie z życia” i zasady organicznego wzrostu. Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła Małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty. Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługą wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne. Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formacją uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot. Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954 Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową.. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 – 27 II 1987). Ruch Światło-Życie powstał i rozwija się w Polsce, a w ostatnich kilkunastu latach rozszerza się również poza jej granicami: na Słowacji, w Czechach, w Niemczech, na Białorusi, Łotwie.

Krótka tabelka dat :D

1951	Pierwsze rekolekcje prowadzone  przez ks. Franciszka Blachnickiego dla ministrantów.
1952	Pojawienie się po raz pierwszy pojęcia Oazy jako miejsca rozwoju życia, w którym można odświeżyć siły  do dalszej wędrówki i uświadomić sobie jej celu.
1954 - 1960	Rozwój programu rekolekcyjnego, uznanie oazy rekolekcyjnej jako  oficjalnej metody rekolekcji, organizacja oazy dla dziewcząt,  wczasów maryjnych, rekolekcji dla kapłanów.
1961 - 1963	Aresztowanie ks. Blachnickiego, przerwa w oazach rekolekcyjnych
1963 - 1965	Wznowienie rekolekcji oazowych, wzbogacenie programu oaz rekolekcyjnych.
1969	Narodzenie się Ruchu Oazy Żywego Kościoła – oprócz rekolekcji letnich  podejmowana jest systematyczna praca w ciągu roku.
1973	Powierzenie  Ruchu Oazowego Najświętszej Maryi Pannie, Matce Kościoła, przez kardynała Karola Wojtyłę.
1974	Wprowadzenie nowych elementów: coroczne hasło formacyjne, rekolekcje  15-dniowe, powstanie oaz wielkich, dzień wspólnoty w 13. dniu rekolekcji.
1976	Przyjęcie dla Ruchu nazwy Ruch  Światło – Życie
1977	Uznanie Ruchu Światło – Życie za ruch posoborowej odnowy Kościoła.
1979	Powstanie Krucjaty Wyzwolenia  Człowieka
1981	Ksiądz Blachnicki wyjeżdża do Carlsbergu, jego zastępcą zostaje ks.  Wojciech Danielski.